Tipje van de sluier (1)
Projecten zijn er in overvloed. Net als manieren om ze te leiden, managen zo je wilt. Zo’n twintig jaar nu heb ik ervaring als projectmanager en ondertussen volg ik een succesvolle methode. Een methode en technieken die laten zien hoe ik een project goed moet managen en me ruimer laten denken dan de wetenschap me leerde. Ik schreef er een boek over: DE BOM of hoe je een briljante projectleider wordt; het kwam afgelopen voorjaar uit.
Graag deel ik dit met jullie. Niet om op te scheppen, maar om te laten zien dat mijn methode er één is met onconventionele inzichten die tot resultaat leiden. Inzichten die reeds aanwezig zijn in de wereld, maar nog nauwelijks in het bedrijfsleven gebruikt worden. Ik wijk af van bekende methodes als PRINCE2, Lean Six Sigma, Scrum en Agile. Hoe? Lees het in mijn boek.
Hier geef ik alvast tipjes van de sluier. Aan de hand van tweewekelijkse blogs gedurende de komende tien maanden benader ik elke keer een ander aspect van project management c.q. projecten in het algemeen.
1. Ongeboren kindjes, blindganger, natte rotjes en bommen
Ideeën voor projecten borrelen op alsof het niets is. Ga maar eens na bij jezelf, je hoofd staat niet stil. Helaas wordt niet alles gerealiseerd; het blijven ‘ongeboren kindjes’. Wij mensen zijn echter scheppende wezens en doen niet anders dan van alles en nog wat te realiseren. Als ik stilsta bij wat ik gefabriceerd heb, komt er een heleboel bij elkaar. Het vergrootglas richtend op mijn eigen leven zie ik een aaneenschakeling van honderden projecten. Een diepere kijk op de resultaten ervan laat naast de categorie van ‘ongeboren kindjes’ nog een drietal categorieën zien:
1. De blindganger;
2. Het natte rotje;
3. De bom.
De blindgangers zijn alle projecten waar je aan begint, maar niet afmaakt. De categorie natte rotjes betreft de projecten die het wel tot een eind redden, maar met een resultaat waar niemand warm of koud van wordt. We hebben ons erdoorheen geworsteld, alle hindernissen genomen en bereiken uiteindelijk uitgeput de eindstreep. Gaandeweg is het projectdoel gewijzigd, zijn de budgetten teruggedraaid, is het projectteam een paar leden armer, de tijdslijn een paar keer verschoven en is er minder succesvol gepolderd, totdat er weinig meer overbleef van de oorspronkelijke vonk.
In mijn carrière was het eerste project op bomniveau de invoering van de CE-richtlijnen bij mijn eerste werkgever Siemens Nederland. Ik werkte er een half jaar als jonge ingenieur op de afdeling kwaliteitsmanagement. Twee directe oudgediende collega’s zagen mij totaal niet zitten en hielden hun kaarten dicht tegen de borst. Onze manager Fred daarentegen had vertrouwen in mijn jonge-hondengedrag en vroeg of ik dit klusje wilde klaren. Ik wilde me heel graag bewijzen en vond de materie interessant. Iedereen schoof dit lastige onderwerp door en ik wilde weten waarom. Binnen een half jaar was het klaar, wat erin resulteerde dat mijn jaarcontract werd omgezet in een vast dienstverband. Fred was positief verrast door mijn aanpak en het resultaat. Hij drukte mij toen op het hart dat ik aanleg had om een prima projectleider te worden. De liefde die daarachter zat, kan ik nog steeds voelen. Die was ook noodzakelijk om de vonk naar mijn hart te doen overslaan. Anders had ik nooit kunnen zeggen “ja, ik wil”.
Nieuwsgierig geworden?
Bekijk deinterimmanager.nl of bestel het boek bij managementboek.nl of bol.com